روغن ، گریس یا خشک: بهترین روان کننده برای قطار دنده من چیست؟

هنگام طراحی هر برنامه کاربردی دنده ، باید اثرات اصطکاک را به خود اختصاص داده و اقداماتی را برای به حداقل رساندن تأثیر آن بر عملکرد سیستم دنده انجام دهید.

H AVE شما تا به حال در جاده رانندگی کرده اید و چراغ موتور چک ناگهان روشن می شود؟گاهی اوقات ممکن است چراغ سرویس روغن نیز روشن شود. با استفاده از اتومبیل خود ، این دانش قبیله ای است که 3000 مایل یا سه ماه نشانگر خوبی است که باید روغن را در ماشین خود تغییر دهید. با روغنهای مصنوعی و موتورهای رایانه ای امروز ، انعطاف پذیری بیشتری دارید اما Adage قدیمی صادق است. اگر روغن را به طور مرتب تغییر دهید ، وسیله نقلیه شما با سردردهای کمتری کار می کند. بخشی از این ماندگاری به دلیل تغییر فیزیکی روغن است. بخش دیگر این است که در حالی که شما روغن را تغییر می دهید ، وقت دارید که سایر قسمت های وسیله نقلیه را بازرسی کنید. این بازرسی به شما امکان می دهد قبل از اینکه مشکلات مهمی داشته باشند ، سایر مسائل مربوط به وسیله نقلیه را شناسایی کنید. درست مانند وسیله نقلیه خود ، مهم است که به طور منظم روان کننده را در مکانیسم دنده خود بررسی کنید.

چرخ دنده ها بسته به شرایط عملیاتی به انواع مختلفی از روان کننده نیاز دارند. یک عمل ساده با لکنت ممکن است به هیچ وجه به روغن کاری نیاز نداشته باشد. با این حال ، برنامه های کاربردی که شامل سرعت بالا یا گشتاور بالا هستند ، در صورتی که سیستم برای هر زمان معقول اجرا شود ، باید یک روش روغن کاری مناسب را شامل شود.

دلیل نیاز به روغن کاری در یک سیستم دنده ، خنثی کردن اثرات اصطکاک است. به عنوان یک دنده با دنده دیگر ، حرکت از طریق تماس سطح منتقل می شود. تعامل سطوح در هر دنده باعث ایجاد اصطکاک می شود. اصطکاک به نوبه خود گرما ایجاد می کند و گرمای تعامل است که باعث خرابی زودرس چرخ دنده ها می شود. هنگام استفاده از چرخ دنده های فلزی ، آنها می توانند به عنوان یک سینک گرما عمل کنند و مقداری از گرما را جذب کنند و آن را از مش دور کنند. با این حال ، توانایی آنها در از بین بردن گرما محدود است. یک روان کننده خوب اصطکاک را به حداقل می رساند و در همان زمان دنده را نیز خنک می کند.

سه روش روغن کاری دنده در استفاده عمومی وجود دارد: روغن کاری گریس ، روغن کاری چلپ چلوپ (همچنین به عنوان روش حمام روغن نیز شناخته می شود) و روغن کاری گردش خون اجباری.

هیچ روان کننده و روش دیگری وجود ندارد. انتخاب به سرعت مماس و سرعت چرخش بستگی دارد. با سرعت کم ، روغن کاری گریس انتخاب خوبی است. برای سرعت متوسط و زیاد ، روغن کاری چلپ چلوپ و روغن کاری گردش خون اجباری مناسب تر است ، اما استثنائاتی وجود دارد. به عنوان مثال ، برخی از سیستم ها دلایل نگهداری دارند که از آن روان کننده گریس حتی با سرعت زیاد استفاده می شود. جداول 1A و 1B روان کننده ها ، روش ها و دامنه های قابل استفاده آنها را ارائه می دهند.

جدول 1A: دامنه سرعت مماس (M/s) برای چرخ دنده های Spur و Bevel. جدول 1B: دامنه سرعت کشویی (M/s) برای چرخ دنده های کرم.

روغن کاری گریس را می توان در برنامه های کم سرعت/کم بار اعمال کرد. با این حال ، استفاده از گریس به صورت دوره ای ، به ویژه برای چرخ دنده های مورد استفاده در محیط های باز ، مهم است. از آنجا که روان کننده ها در دراز مدت کاهش می یابند یا از بین می روند ، تغییر دوره ای روغن یا پر کردن مجدد لازم است. استفاده از روان کننده ها در شرایط نادرست باعث آسیب به دندانهای دنده می شود. هنگام استفاده از چرخ دنده ها با سرعت بالا/بار سنگین یا هنگام استفاده از چرخ دنده های به راحتی پوشیده مانند کرم یا چرخ دنده های پیچ ، باید در انتخاب نوع مناسب روان کننده مراقبت شود. کمیت و روش ها. انتخاب مناسب روان کننده از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

روغن کاری گریس برای هر سیستم دنده ای که باز یا محصور باشد مناسب است ، تا زمانی که با سرعت کم اجرا شود. سه نکته اصلی در مورد گریس وجود دارد. اولین مورد این است که شما باید یک روان کننده با نفوذ مخروط مناسب را انتخاب کنید. روان کننده با سیالیت خوب به ویژه در یک سیستم محصور موثر است. دوم این که روغن کاری گریس برای استفاده تحت بار زیاد و عملکرد مداوم مناسب نیست. این به دلیل خنک کننده بودن گریس به اندازه روغن روغن کاری نیست. به همین ترتیب ، استفاده از گریس ممکن است به یک مشکل تبدیل شود زیرا دما می تواند در شرایط کار بالا و مداوم عمل کند. مسئله سوم مقدار مناسب گریس است ، زیرا باید چربی کافی برای انجام کار وجود داشته باشد. با این حال ، چربی بیش از حد می تواند مضر باشد ، به خصوص در یک سیستم محصور. چربی اضافی باعث تحریک ، کشیدن چسبناک و منجر به از بین رفتن برق می شود.

روغن کاری چلپ چلوپ با یک سیستم محصور استفاده می شود. روان کننده چرخ دنده های چرخان بر روی سیستم دنده چلپ چلوپ می کند. همچنین به عنوان روغن کاری حمام روغن شناخته می شود ، به سرعت مماس حداقل 3 متر در ثانیه نیاز دارد تا مؤثر باشد. با این حال ، روغن کاری چلپ چلوپ چندین مشکل دارد که دو مورد از آنها سطح روغن و محدودیت دما است. اگر سطح روغن خیلی زیاد باشد ، از بین رفتن بیش از حد تحریک می شود. از طرف دیگر ، اگر سطح خیلی پایین باشد ، روانکاری یا توانایی خنک کردن چرخ دنده ها وجود نخواهد داشت. جدول 2 دستورالعمل های مربوط به سطح روغن مناسب را نشان می دهد. همچنین ، سطح روغن باید در حین کار کنترل شود زیرا هنگام ثابت بودن چرخ دنده ها و به محض حرکت چرخ دنده ها ، سطح روغن از آن کاهش می یابد. این مشکل ممکن است با بالا بردن سطح روان کننده در روغن هنگام استراحت چرخ دنده ها مقابله شود. دمای سیستم دنده ممکن است به دلیل تلفات اصطکاک به دلیل چرخ دنده ها ، یاتاقان ها و تحریک کننده روان کننده افزایش یابد. افزایش دما ممکن است یک یا چند مورد از مشکلات زیر را ایجاد کند:

• ویسکوزیته پایین روان کننده.
• تخریب شتاب دهنده روان کننده.
• تغییر شکل مسکن ، چرخ دنده ها و شفت ها.
• واکنش شدید کاهش یافته است.

روان کننده های جدید با کارایی بالا می توانند تا 80 درجه سانتیگرا د-90 درجه سانتیگراد مقاومت کنند. این دما باید به عنوان محدودیت این روش در نظر گرفته شود. اگر انتظار می رود دمای روان کننده از این حد فراتر رود ، باید باله های خنک کننده به جعبه دنده اضافه شود ، یا یک فن خنک کننده باید در سیستم گنجانیده شود.

روغن کاری روغن اجباری روغن کاری کننده روان کننده را در نقطه تماس مش دندان با استفاده از پمپ روغن اعمال می کند. روشهای قطره ، اسپری و روغن غبار وجود دارد. برای روش قطره ، از پمپ روغن برای مکیدن روان کننده استفاده می شود و سپس مستقیماً آن را در ناحیه تماس چرخ دنده ها رها می کند. روش اسپری از پمپ روغن برای اسپری روان کننده به طور مستقیم در ناحیه تماس چرخ دنده ها استفاده می کند. برای روش غبار روغن ، یک روان کننده با هوای فشرده مخلوط می شود تا یک غبار روغن که در ناحیه تماس چرخ دنده ها پاشیده می شود ، تشکیل شود. این روش مخصوصاً برای چرخ دنده های پر سرعت مناسب است. یک مخزن روغن ، پمپ روغن ، فیلتر روغن ، لوله کشی و سایر دستگاه ها برای استفاده از سیستم روغن کاری روغن اجباری مورد نیاز است. به همین ترتیب ، معمولاً فقط برای برنامه های مخصوص جعبه دنده پر سرعت و بزرگ استفاده می شود. با فیلتر و خنک کردن روان کننده در گردش ، می توان ویسکوزیته و پاکیزگی مناسب را حفظ کرد. این روش بهترین راه برای روغن کاری چرخ دنده ها محسوب می شود.

چرخ دنده ها نیز می توانند خشک شوند. به طور معمول چرخ دنده هایی که خشک می شوند ، چرخ دنده های پلاستیکی هستند که دارای خاصیت خودآزمایی هستند. برخی از پلاستیک ها همچنین روان کننده ای مانند مولیبدن دی سولفید در آنها آغشته شده اند. برخی از سطح های سطح مانند پلی تترا فلورو اتیلن که به آنها اجازه می دهد در بسیاری از محیط ها خشک شوند.

هنگام طراحی هر برنامه دنده ، این یک الزام است که شما اثرات اصطکاک را در نظر بگیرید و اقداماتی را برای به حداقل رساندن تأثیر آن بر عملکرد سیستم دنده انجام دهید. درست مانند وسیله نقلیه خود ، برای حفظ روان کننده در سیستم دنده خود وقت بگذارید و مدت زمان طولانی طول خواهد کشید.